Dikiş dikenler bilirler, bir bakarsın bir çok kalıp olmuş, yeri geldiğinde bazen bir kalıbın kolunu, bazen bir kalıbın cebini ararız bir başka modelde kullanmak için. Kalıplarını böyle benim gibi saklayanlar vardır belki ama ben yine de nasıl sakladığımı anlatacağım. Sakın bu saklama yöntemini ne güzel bulmuşsun falan demeyin. Çünkü ben bulmadım, annemden öğrendim tabiki:) ve size satıyorum.
Resimde de göründüğü gibi, çıkardığım kalıp ile diktiğim kıyafet kumaşının, bir parçası ile kalıbımı sarıyorum. Dolayısıyla kumaşı gördüğümde onunla ne diktiğimi hatırlıyorum.
Bütün kalıpları değil ama tekrar dikebileceğimi düşündüğüm temel kalıplarımı saklıyorum. Modelin tamamını kullanmasamda bazen bir kısmını kullanıyorum.
bende bu yöntemi kullanıyorum,blogda paylaşmamıştım bak güzel fikir
YanıtlaSilkelime onayını kaldırımısın ,zor oluyor böyle yorum yapmak :)
YanıtlaSilçok güzel bir fikir.ben de bunu yapayım artık:))annenin de aklına sağlık
YanıtlaSiliyi fikirmiş bu kumaş hatırlatması.ben genelde kalıbı çıkartırken o modeli üzerine çiziyorum,yani kopya çekiyorum.aradığımı bulmak için tek tek bakıyorum tabi.sizin yöntemle hemen bulunur.
YanıtlaSilblogunuzu geziyorum,çok becerikli olduğunuz belli.ellerinize sağlık.Annenizin de ellerinden öpüyorum.
Bizim kuşak böyle işte.
YanıtlaSilBen de emekli öğretmenim.
Alanayın blogunda yorumunu görüp geldim.
Güzel dikişlerini pek beğendim.
Blogunu izlemeye alacağım.
Annen nereden mezun ve hangi yıl,yazar mısın?
Sevgiler
elmalı kurabiye,
YanıtlaSilçok teşekkürler, annemde yanaklarınızdan öperler efenim...
nalan,
Hacam, çok teşekkür ederim öncelikle, ve ellerinizden öperim...
Annem, 1965 Elazığ öğretmen okulu mezunu... hala buluşuyorlar bir gurup ara ara.. çok şekerler hepsi tabi yada bana öyle gözüküyorlar...
Siz nereden mezunsunuz hocam?